Ακριβώς 25 χρόνια πριν, η Wall Street υπέστη τη χειρότερη ποσοστιαία πτώση στην Ιστορία της. Η μακροχρόνια ζημιά που προκάλεσε εκείνη η συνεδρίαση της 19ης Οκτωβρίου 1987 δεν ήταν τόσο σοβαρή όσο το Μεγάλο Κραχ του 1929, για παράδειγμα, αλλά σε κάθε περίπτωση το σκάσιμο εκείνης της φούσκας του ’80 ήταν δραματικό για τους επενδυτές και είχε ανεξέλεγκτες επιπτώσεις.

Στη σημερινή επέτειο της Μαύρης Δευτέρας του 1987, το πρακτορείο MarketWatch παρουσιάζει τα 10 χειρότερα κραχ της χρηματιστηριακής ιστορίας του πλανήτη.


Η μανία της τουλίπας (1637)

Ήταν η «μητέρα» όλων των μανιακών χρηματιστηριακών εξάρσεων. Το ολλανδικό αμόκ της τουλίπας είχε ως αποτέλεσμα η τιμή για έναν βολβό από το πολύχρωμο λουλούδι να ανέβει σε επίπεδα εκατονταπλάσια από όσα κέρδιζε ένας αξιοπρεπής επαγγελματίας σε έναν χρόνο (κάθε ομοιότητα δεν είναι συμπτωματική).


Η φούσκα του Μισισιπή (1720)

Ο John Law ήταν Εγγλέζος που είχε καταδικαστεί για δολοφονία σε μονομαχία στο Λονδίνο. Αργότερα θα αναλάμβανε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας. Επέβλεψε τη δημιουργία μιας επιχείρησης χρηματιστηριακών συναλλαγών στην Αμερική, τη Mississippi Company, η κατάρρευση της οποίας προκάλεσε οικονομικό χάος στη Γαλλία και κατάρρευση της τότε «κεντρικής τράπεζας» της Banque Generale. Ο Law πέθανε πάμφτωχος στη Βενετία.


Η φούσκα της Νοτίου Θαλάσσης (1720)

Μην τυχόν τους ξεπεράσουν οι Γάλλοι, οι Εγγλέζοι κατάφεραν να ενορχηστρώσουν το δικό τους σύγχρονο χρηματιστηριακό κραχ, που επικεντρώθηκε στις συναλλαγές μιας εταιρίας, της South Sea, η οποία απλώς δεν είχε καμία προοπτική. Ο πολιτικός νεποτισμός, το προσωπικό συμφέρον και η εσωτερική πληροφόρηση χαρακτήρισαν εκείνο το εγγλέζικο κραχ (μερικά πράγματα δεν αλλάζουν).
 

Η Μαύρη Παρασκευή (1869)

Ένα αυθεντικό αμερικάνικο κραχ, που προκλήθηκε όταν οι οικονομικοί διαχειριστές James Fisk και Jay Gould προσπάθησαν να αξιοποιήσουν τις πολιτικές διασυνδέσεις τους για να χειραγωγήσουν την αγορά του χρυσού. Ο χρυσός έφτασε στο ζενίθ των 162 δολ. ανά ουγκιά, τιμή που είχε να πιάσει πάνω από 100 χρόνια. Το σκάνδαλο εκείνο αμαύρωσε την κυβέρνηση του Ulysses S. Grant, και στην έρευνα που έγινε προήδρευε ο μελλοντικός πρόεδρος James Garfield.


Το κραχ των Παρισίων (1882)

Το κραχ εκείνο το προκάλεσε η κατάρρευση της Union Generale, και απείλησε σχεδόν τις μισές από τις χρηματιστηριακές εταιρείες του γαλλικού χρηματιστηρίου, μέχρι να έλθει ένα δάνειο από την κεντρική τράπεζα της Γαλλίας, που σταθεροποίησε την αγορά. Ένα από τα θετικά εκείνου του κραχ ήταν ότι ο Paul Gauguin εγκατέλειψε τότε το επάγγελμα του χρηματιστή και ασχολήθηκε με τη ζωγραφική.


Ο πανικός του 1907

Ξεκίνησε από μια αποτυχημένη προσπάθεια χειραγώγησης της μετοχής United Copper τον Οκτώβριο 1907. Ακολούθησαν σωρηδόν καταρρεύσεις χρηματιστηριακών και τραπεζών μέχρι που ο JPMorgan έπεισε άλλους τραπεζίτες να υποστηρίξουν την Trust Company of America. Εκείνη η κρίση οδήγησε στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ.


Το Μεγάλο Κραχ του 1929

Το απόλυτο χρηματιστηριακό κραχ. Επενδυτές με μεγάλη μόχλευση είδαν τις περιουσίες που έχτιζαν επί μία δεκαετία να εξανεμίζονται μέσα σε λίγες ώρες και τη θαυμαστή δεκαετία του ’20 να δίνει τη θέση της στη Μεγάλη Ύφεση του ’30.


Η ασιατική κρίση, 27 Οκτωβρίου 1997

Με τις ασιατικές «τίγρεις» να γίνονται… γατάκια ο δείκτης Hang Seng στο Χονγκ Κονγκ βουλιάζει 6% μέσα σε λίγα λεπτά και προκαλεί παγκόσμια κατρακύλα. Εκείνη την ημέρα, ο Dow έχασε 554 μονάδες.


Χωρίς σωσίβια στις 29 Σεπτεμβρίου 2008

Ο Dow Jones Industrial υφίσταται τη μεγαλύτερη ημερήσια πτώση του, σε μονάδες, όταν το αμερικανικό Κογκρέσο αποτυγχάνει να περάσει το ταμείο διάσωσης TARP. Ο δείκτης χάνει πάνω από 700 μονάδες και εισάγει τον κόσμο σε μια μακρά περίοδο αστάθειας, στον απόηχο της χρεοκοπίας της Lehman Bros.


Το στιγμιαίο κραχ του 2010

Στις 6 Μαΐου 2010 εκδηλώνεται το πρώτο περιστατικό ενός νέου είδους κραχ, που προέρχεται από τις συναλλαγές «μεγάλης συχνότητας» (high-frequency). Σε εκείνο το flash crash, o Dow βουλιάζει 1.000 μονάδες μέσα σε λίγα λεπτά, καθώς οι αλγόριθμοι των ηλεκτρονικών υπολογιστών, που πλέον καταλαμβάνουν τον μισό όγκο συναλλαγών, σταμάτησαν να προσφέρουν bids για μετοχές, προκαλώντας τεράστιες ζημίες.